تولد مقاومت از خرابه‌های شکستی تاریخی

 گروه بین الملل تیترکوتاه- فاطمه مقدمی: امروز 15خرداد، سالگرد شروع تقابل نظامی مهمی میان اسرائیل و کشورهای عربی است که به جنگ شش روزه معروف شد. جنگ 6 روزه در سال 1967 رخ داد و منجر به کشته شدن ۱۵ تا ۲۵ هزار نفر از نیروهای نظامی ارتش کشورهای عربی شد .این جنگ غافلگیرانه که اسرائیل با حمایت آمریکا و دیگر کشورها غربی به راه انداخت، نیروی هوایی کشورهای عربی را نابود کرد و محدوده کنترل اسرائیل بر فلسطین اشغالی و اراضی کشورهای عربی را گسترش داد.

جنگ 6 روزه در شرایطی آغازشد که سازمان آزادی بخش فلسطین به دنبال حمایت کشورهای عربی بود تا بتوانند اشغالگران را از سرزمین فلسطین بیرون کنند. این سازمان اعتقاد داشت تنها راه ممکن برای این کار دست بردن به سلاح و حمله نظامی است. رفتار اسرائیل با همسایگان عرب خود از جمله در قضیه بحران کانال سوئز، بحران آب در اسرائیل، حادثه کشتار روستای «سامو» و مالکیت بلندی های جولان توسط سوریه، لبنان و اسرائیل همگی دست به دست هم داد تا پیش زمینه جنگی میان این کشورها را فراهم کند.

نقشه «جمال عبدالناصر» برای حمله به اسرائیل

در تاریخ 16و 18 می سال 1967 میلادی «جمال عبدالناصر» رئیس جمهور اسبق مصر طی دو نامه‌ به سازمان ملل  خواستار خروج نیروهای این سازمان از منطقه مرزی میان مصر و اسرائیل شد. سرانجام با خروج نیروهای «یونیفل» از صحرای سینا، نیروهای ارتش مصر به دستور جمال عبدالناصر در مرز مستقر شدند. همزمان با استقرار ارتش مصر در مرز اسرائیل، نیروهای سوریه، اردن و عراق نیز به طور مشترک در بلندی جولان و کرانه باختری رود اردن نیز برای حمله غافلگیرانه به اسرائیل خود را آماده کردند.

این درحالی بود که کمتر از یک هفته قبل از استقرار نیروهای مصری در مرز اسرائیل، در تاریخ 14 می 1967 «انشراح موسی» جاسوس مصری، اسرائیل را از تصمیم نیروهای مصری مطلع ساخت. «لیندون جانسون» رئیس جمهور پیشین آمریکا در دیداری با «مئیر آمیت» رئیس وقت موساد پرسیده بود اگر اکنون به اعراب حمله کنید چقدر طول می‌کشد تا آنها شکست دهید؟ آمیت در جواب گفته بود حدود 10 روز که واکنش جانسون این بود که «پس منتظر چه هستید؟»

این موضوع باعث پیش دستی این رژیم شد و حدود 2 ماه بعد یعنی در ماه جون همان سال با حمایت مستقیم آمریکا با کشورهای عربی وارد جنگ شد.

جنگی که آبروی اعراب را برد

اسرائیل در 5 جون 1967 به تمام 17 پایگاه هوایی و نظامی مصر حمله کرد و بیشتر جنگنده های مصر را در روی زمین و نه در آسمان منهدم ساخت. روز بعد، پس از این که ارتش مصر به اندازه کافی غافل گیر شده بود، سربازان صهیونیست در صحرای سینا پیش روی کردند و 7 لشکر ارتش مصر در صحرای سینا  نابود شد و طبق برآوردها، 10 هزار سرباز این مصری کشته شدند. در 9 جون سربازان اسرائیل به کانال سوئز رسیدند. پس از این که نیروی هوایی مصر زمین گیر شد، اسرائیل به اردن به عنوان متحد مصر حمله کرد و بیت المقدس و کرانه باختری رود اردن را به تصرف خود در آورد. اردن و مصر آتش بس را پذیرفتند. حالا اسرائیل مانده بود و سوریه. سربازان صهیونیست به ارتفاعات جولان حمله بردند و شهر کلیدی و مهم «قنیطره» در فلات سوریه را به تصرف در آورند. سوریه هم ناچار شد تا در 10 جون آتش بس را بپذیرد. جنگی که باید مایه فخر ناصر و اعراب می شد، خیلی زود به یک آبروریزی بزرگ تبدیل شد که هم چنان یادآوری آن برای نخبگان مصری تلخ است.

شکستی که باعث ظهور گروهای مقاومت شد

یکی از نتایج مهم جنگ 6 روزه 1967 این بود که اعراب فلسطینی از آن پس برای آزادی فلسطین دیگر امیدی به ارتش های منظم عربی نداشتند. حالا سازمان های چریکی فلسطینی به صورت نیروی مستقل در جهان عرب فعال شده بودند. آن ها اگرچه برای اسرائیل مشکل نظامی گسترده ای به وجود نیاوردند اما توانستند به اعتبار بسیاری برسند. این گروه ها در ماه مارس 1968 یعنی چند ماه پس از شکست در جنگ 6  روزه، در جنگ «کرامه» در دره اردن، نیروهای مهاجم اسرائیلی را متحمل شکست سختی کردند. به تدریج گروه های اسلام گرایی که ناکارآمدی ایدئولوژی های ملی و چپ گرایانه را به عینه دیده بودند، در حال رشد بودند، رشدی که با انقلاب اسلامی ایران در 1979، به مرحله انفجار رسید و الگوی غالب مبارزه با اسرائیل شد.

انتهای پیام/