ستاری اولین کسی بود در تاریخ ایران که به فکر تولید یک هواپیمای جنگنده ایرانی افتاد و باور کرد که ما میتوانیم و کار را در سال ۱۳۶۶ شروع کرد. در سال ۱۳۶۷ نیز نخستین هواپیمای ساخت ایران را رونمایی کردند و پرواز دادند و چشمهای خیلیها پر از اشک شوق شد؛ نامش «پرستو» و یک هواپیمای سبک ۴ نفره بود.
ستاری همچنین نخستین فردی بود که باور کرد میتوانیم خودرو ایرانی بسازیم و با ایده اولیه یک سربازِ مبتکر، کار را شروع کرد. ماجرا اینطوری روایت شده است: «تیمسار [ستاری] در اندیشه ساخت یک خودرو سواری در نیروی هوایی بودند. بهنظر میرسید ایشان میخواستند با این عمل به کارخانجات خودروسازی کشور… ثابت کنند که در این کشور میشود خودرو تولید کرد و هر سال هم مدل آن را عوض کرد… تیمسار، مقداری [با سرباز ارائهدهنده ایده ساخت خودرو] صحبت کردند و همانجا با گچ روی زمین طرحی را کشیدند و نظرات خود را درباره ساخت خودرو به او اطلاع دادند.
همانروز پروفیل لازم خریداری شد و کار ساخت شاسی آغاز گردید. فردا صبح که تیمسار به کارگاه آمدند، شاسی آماده شده بود. بسیار خوشحال شدند… با راهنمایی تیمسار، تغییرات انجام گرفت و چند روز بعد موتوری که برای شاسی در نظر گرفته شده بود روی آن نصب و بهتدریج اکسلهای جلو و عقب و چرخها آماده شد. صندلی هم به آن افزوده شد. در این زمان که مصادف با برگزاری نمایشگاه دستاوردهای نیروی هوایی در دانشگاه هوایی بود تیمسار دستور دادند خودرو با همان وضعیت در نمایشگاه شرکت داده شود».
بعد هم ستاری میخواست تکمیل و تولید انبوه این خودرو را پیگیری کند که دست حادثه نگذاشت؛ ۱۵ دی سال ۱۳۷۳ هواپیمای «جت استار» حامل فرماندهان نیروی هوایی سقوط کرد و منصورِ ایرانیها، نصرت آن دنیایی یافت و در کنار یارانش شهید شد.