نقدینگی یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار در اقتصاد کشورها است. از یک سو، میتواند با افزایش میزان پول در جریان، بازارها را تحریک کرده و رشد اقتصادی را تشویق کند. از سوی دیگر، افزایش ناگهانی نقدینگی میتواند منجر به تورم و نوسانات نامنظم در قیمتها شود که میتواند زمینهساز ناتوانی در برنامهریزی مالی شود. این امر میتواند موجب کاهش ارزش ارز ملی و کاهش قدرت خرید مردم شود. برای مدیریت نقدینگی، سیاستهای مالی و پولی دقیقی اجرا میشود تا تعادل مناسب بین نرخ تورم و رشد اقتصادی حفظ شود.
محمدرضافرزین، رئیسکل بانک مرکزی اظهار داشت: چالش بسیار مهم اقتصاد ایران که از سالهای گذشته همواره با آن مواجه بوده، رشد بالای کلهای پولی فراتر از میزان مطلوب آن است؛ بر این اساس هدف ۲۵ درصدی برای رشد نقدینگی در سال گذشته تعیین شد و با هماهنگی و همکاری که از سوی دولت و شبکه بانکی با مقام سیاست گذار پولی شکل گرفت، بر اساس آخرین تحولات متغیرهای پولی هدف مذکور نیز با درصد موفقیت بالایی تحقق یافت.
وی افزود: بانک مرکزی در چارچوب سیاست تثبیت اقتصادی، برنامه کنترل نقدینگی را پیش میبرد. در این زمینه نرخ رشد نقدینگی در مهرماه ۱۴۰۰ زمان آغاز بکار دولت سیزدهم ۴۲.۸ درصد بود.
رئیسکل بانک مرکزی ادامه داد: در خصوص تحولات شاخص های قیمتی که از اهداف اصلی سیاستگذار پولی است نیز تحولات مثبتی رقم خورد بگونه ای که رشد نقطه به نقطه شاخص های بهای مصرف کننده و تولید کننده روندی نزولی تجربه کردند و بر اساس آمار و اطلاعات این بانک به ترتیب به میزان ۲۳.۷ و ۱۴.۴ واحد درصد در اسفند و بهمن ماه سال گذشته نسبت به انتهای سال ۱۴۰۱ کاهش یافتند.
وی تصریح کرد: هدف تعیین شده دال بر قرار گرفتن نرخ تورم نقطه به نقطه شاخص بهای مصرف کننده پایان سال گذشته در کانال ۳۰ درصد محقق شد که این روند تا رسیدن به نقطه مطلوب ادامه دارد.