تیم والیبال ایران کم رمق اما پر امید برای المپیک

گروه ورزشی تیترکوتاه - نسیم شیرازی: والیبال ایران قهرمان بازی‌های آسیایی شد و بلافاصله هم راهی رقابت‌های انتخابی المپیک شد تا با قلبی شاد از کسب اولین طلای کاروان ایران در هانگژو و با تنی خسته از دو هفته رقابت راهی رقابت‌های مهم انتخابی المپیک شود. رقابت‌هایی که یکی از راه‌های رسیدن تیم‌ها به پاریس است، راهی سخت و شاید غیرممکن برای ایران! «محمد وکیلی» سرمربی تیم والیبال نوجوانان ایران که بسیاری از بازیکنان طلایی ایران در دوره‌ای شاگرد او بودند در گفت‌وگو با تیترکوتاه از تیم ملی والیبال گفت و شرایط سخت کمبود امکانات و البته جای خالی ستاره‌های والیبال که البته این روزها جای خالی‌شان بیشتر از همیشه خودنمایی می‌کند.  گفت‌وگوی تیترکوتاه با مربی و کارشناس بااخلاق والیبال ایران را در ادامه خواهید خواند.

درباره‌ی قهرمانی در بازی‌های آسیایی بگویید، البته که ژاپنی‌ها با ترکیب اصلی نیامدند ولی بالاخره ایران قهرمان شد و حتی اولین طلای کاروان ایران در هانگژو را به دست آورد، نظر شما درباره‌ی این مدال و تیم‌های والیبال حاضر در این دوره چیست؟

برای اولین مدال طلای کاروان ایران من هم تبریک می‌گویم چراکه این مدال طلا نه تنها برای والیبال که برای کاروان ایران هم به واسطه شور و نشاطی که در جامعه ایجاد می ‌کند خوش بود. در اصل این سومین طلای بازی‌ها برای والیبال است و قبلا در سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۸ و الان قهرمان شدیم. این طلا اهمتیش برای کاروان ورزشی ایران بسیار زیاد بود و توانستیم نپال، بحرین، تایلند را در دور مقدماتی و در پلی آف نیز قطر و چین را ببریم. تیم‌های دور مقدماتی خیلی جایگاه آنچنانی ندارند و به همین خاطر هم در این دوره از مسابقات هیچ رتبه‌ای را در والیبال کسب نکردند ولی بازی ما در اصل از بازی با قطر شروع شد که قطر هم چهارم شد و رسیدیم به چین. قطری‌ها هنوز آن خودباوری را در برابر ما ندارند و هر چقدر هم که بازیکنان چند ملیتی داشته باشند به این خاطر که زیرساخت و تیم‌های پایه ندارند نمی‌توانند رقیب جدی برای ما باشند و زنگ خطری از طریق قطر در هیچ رده‌ی سنی برای ما در آسیا وجود ندارد، آن‌ها حتی در آینده‌‌ی دور و نزدیک هم با این روش نمی‌توانند در والیبال رقابتی با ما داشته باشند. در بازی با چین هم بچه‌ها ست اول را یک مقدار عصبی بازی کردند چرا که دوست داشتند زودتر قهرمان شوند ولی چین یک مقدار متفاوت بازی کرد، نقطه ضعف چین، نقطه قوت ما بود. ما سرویس‌های خوبی زدیم و در مقابل چین حتی لیبروی‌شان در بحث دریافت ضعیف بود. وقتی دریافت خوبی نباشد، حمله‌ی خوبی نیست و حمله خوب نباشد شانس پیروزی هم خیلی کم می‌شود، ضمن این‌که اشتباهات تیمی‌شان هم به مرور بعد از ست اول بالا رفت و همین برای ما برگ برنده شد و بازی را از ست دوم در اختیار گرفتیم. در تمام فاکتورها از چین بهتر و توانستیم قهرمان شویم.

بلافاصله بچه‌ها راهی انتخابی المپیک شدند و هیچ استراحتی نداشتند، این کار را برای تیم و مسابقات مهمی که در پیش دارند سخت نمی‌کند؟

ارزش مدال بازی‌ها برای کاروان و والیبال خیلی خوب بود ولی اگر بخواهیم آینده‌نگر باشیم ما هم مانند ژاپن نباید در این مسابقات با تیم اصلی‌مان شرکت می‌کردیم و باید برای مسابقات انتخابی المپیک ریکاوری و تمرین می‌کردیم چون المپیک بالاترین سطح از بازی‌ها برای والیبال است و رسیدن به المپیک از آن‌جایی که تعداد کمی از تیم‌ها می‌توانند حضور داشته باشند و یک رقابت بسیار سختی را هم برای رسیدن و انتخاب شدن برای المپیک باید بگذرانند بسیار پراهمیت است. بازی‌های المپیک در تمام دنیا برای همه جذابیت دارد و رقابت‌های بسیار سختی است ولی خب در ‌بازی‌های آسیایی، والیبال به ورزش کشور کمک کرد که اگر خودش هم متضرر شده باشد که انشا... نشده باشد و در ادامه در مسابقات انتخابی خواهیم دید ولی به کاروان ورزشی ایران کمک کرد. واقعیت این است که بازیکنان هیچ استراحتی برای انتخابی المپیک در برزیل ندارند ولی یک مقدار از نظر روحی احتمالا بهتر شده‌اند، هر چند تیم‌هایی که با آن‌ها بازی کرده اند در سطح آلمان، برزیل، کوبا و ایتالیا نیستند ولی شاید این قهرمانی و پاداش قهرمانی انگیزه‌ای شود تا خستگی‌شان یک‌مقدار کم شود و با روحیه‌ی بهتری به زمین بروند. البته این پیش‌بینی ما است تا با روحیه‌ی بهتر وارد مسابقات شوند ولی باید صبر کنیم تا ببینیم آنجا چه شرایطی دارند، مسلما از دو سه روز دیگر که باید اولین مسابقه‌شان را با آلمان بگذرانند شرایط سختی دارند، امیدوارم از لحاظ ذهنی و روحی روانی رشد کرده باشند و این طلا باعث شود بتوانند آن‌جا بازی‌های بهتری را انجام دهند اما از لحاظ بدنی اتفاق خوبی نیفتاد و دو هفته‌ای در چین بودند و حالا به آمریکای‌جنوبی رفتند که ساعت خواب متفاوتی دارند، پرواز طولانی است ولی باز هم امیدوارم اتفاق خوبی بیفتد.

فکر می‌کنید تیم می‌تواند در انتخابی المپیک به پاریس برسد؟

منطقی اگر فکر کنیم انتخابی در این مرحله خیلی سخت است که جزو دو تیم برتر باشیم و مجوز مستقیم المپیک را بگیریم، چرا که نبود میلاد عبادی‌پور هم خودش یک مساله است، میلاد در بحث دریافت کننده قدرتی یک وزنه است و فکر می‌کنم در نبود او خیلی شرایط سخت باشد، هر چند که در ورزش هیچ چیزی غیر ممکن نیست ولی این‌که بخواهیم از پس ایتالیا، برزیل و بقیه‌ی تیم‌ها بر بیاییم و مستقیم به پاریس برویم همان‌طور که گفتم محال نیست ولی کار بسیار سختی است.

همان‌طور که گفتید جای خالی میلاد عبادی‌پور در ترکیب تیم احساس می‌شود، به نظر شما جای کدام بازیکنان در مسیر انتخابی المپیک خالی است؟

فکر می‌کنم در سالی که منتهی به سال المپیک می‌شود هم جای میلاد عبادی‌پور خالی است و حتی فکر می‌کنم جای سعید معروف و امیر غفور هم خالی باشد با احترام به همه‌ی بازیکنانی که الان زحمت می‌کشند جای این سه بازیکن خالی است ضمن این‌که علی‌اصغر مجرد هم از آسیب‌دیدگی رها شده و الان با امیر غفور در رومانی هستند و فکر می‌کنم اگر بتوانیم از تمام سرمایه‌های‌مان استفاده کنیم به نفع والیبال کشور است. البته که نظر سرمربی و فدراسیون از همه مهم‌تر است چرا که آن‌ها بهتر از همه می‌دانند که چه کاری را انجام دهند. نظر شخصی من این است که بتوانیم به امید خدا در انتخابی المپیک و یا اگر کارمان رسید به لیگ ملت‌های سال آینده از تمام پتانسیل والیبال استفاده کنیم چرا که واقعا حیف است که نیروی خوب داشته باشیم ولی نتوانیم از آن استفاده کنیم. البته باز هم تاکید می‌کنم این نظر من است و باید ببینیم اصلا سعید معروف، امیر غفور یا میلاد و علی‌اصغر مجرد می‌توانند به تیم‌ملی کمک کنند؟ آیا اصلا مثلا سعید معروف تمایلی دارد که دوباره به تیم‌ملی برگردد؟ این‌ها مواردی است که باید روی آن فکر و برنامه‌ریزی کرد ولی نظر من این است که انتخابی المپیک و المپیک جای جوان‌گرایی نیست و یک فرصت طلایی است که اگر بگیریم برای تمام اقشار والیبال و جامعه ورزش خوب است، چه مربی و چه داور، چه فدراسیون، کمیته ملی المپیک و مردم برای همه رفتن به المپیک جای خوشحالی دارد ولی حالا این‌که در المپیک چه جایگاهی را به دست بیاوریم این دیگر مربوط به این‌که شرایط و قرعه تیم آنجا چطور باشد دارد ولی نظر من این است که اگر در المپیک بتوانیم از تمام نیروهای‌مان استفاده کنیم به نفع ورزش و جامعه والیبال کشورمان است.

والیبال ایران برای دوره‌های بعدی و برای این‌که صعود به المپیک را به اما و اگر نرساند به چه چیزهایی نیاز دارد؟

باید تا آن‌جایی که امکان دارد از تمام نیروهای‌مان زیر یک سقف استفاده کنیم و نکته دیگر این است که امکانات ما هم واقعا کم است، ما با یک امکانات محدود می‌خواهیم با تیم‌های بزرگ دنیا رقابت کنیم. واقعا فکر نمی‌کنم که خود فدراسیون یا وزارت و جامعه ورزش از این موضوع بی‌اطلاع باشند که این امکاناتی که ما داریم برای ۳۰ یا ۴۰ سال قبل است شاید هم بیشتر و ما سالن‌های استاندارد، زیرساخت، خوابگاه خوب، خیلی چیزها مانند کشورهای رقیب می‌خواهیم و لازم داریم. همین چین هر دوره از بازی‌های آسیایی را در یک استان برگزار می‌کند چقدر امکانات ورزشی‌شان خوب است که یک‌بار در پکن، یک‌بار در گوانگژو، هانگژو و هر استان‌شان را برای یک تورنمنت مثل بازی‌های آسیایی که چقدر هم امکانات می‌خواهد آماده می‌کنند ولی ما واقعا نداریم و این چیزی نیست که بخواهم روی آن تمرکز کنم یا اطلاع بدهم. ما به لحاظ امکانات جزو کشورهای جهان سوم هستیم و واقعا خیلی خیلی ضعیفیم. اگر دولت، مسئولان، فراتر از فدراسیون چرا که فدراسیون شرایط ساختن سالن و امکانات را ندارد که اگر داشت تا حالا این‌کار را آقای داورزنی انجام داده بود. این یک عزم ملی می‌خواهد که نه تنها برای والیبال بلکه برای تمام رشته‌ها حتی برای فوتبال هم که نگاه می‌کنیم ورزشگاه آزادی فرسوده شده است و اگر بخواهیم زودبازده نگاه کنیم باید برای تمام رشته‌های‌مان امکانات تمرینی مناسب فراهم کنیم و بعد از آن‌ها انتظار داشته باشیم که خوب و موفق بازی کرده، جامعه را به سمت نشاط و غرور برده و پرچم کشورمان را بالا ببرند. این‌ها مواردی دو طرفه است، باید امکانات باشد و در کنارش انتظارات مجموعه‌ای که از ورزش توقع دارند برابری کند و من فکر می‌کنم که دولت می‌تواند برای ساخت سالن‌های تمرینی مناسب کمک کند. ممکن است در کشور سالن‌های زیادی را داشته باشیم ولی تعداد سالن‌های استاندارد خیلی خیلی کم است و به انگشت‌های دو دست نمی‌رسد. امکانات فدراسیون نیاز به بازسازی دارد و این موارد باید در برنامه دو سه ساله حل شود وگرنه رقابت با کشورهای بزرگ با این امکانات کم سخت است. اگر بخواهیم به عدالت و انصاف صحبت کنیم امکانات ما خیلی محدود است. امیدوارم تیم ما بازی‌های خوبی را انجام دهد و مردم را خوشحال کنند. بزرگ‌ترین پاداش قهرمان در هر مرحله این است که وقتی مسابقه‌اش به پایان می‌رسد احساس کند که مردم را چقدر خوشحال کرده است و این حس ارزشش از همه چیز بیشتر است.