شکست نقشه شارون و ظهور مقاومت لبنان

گروه بین الملل تیترکوتاه- فاطمه مقدمی: در ژوئن 1982 میلادی، حزب لیکود به ریاست «مناخیم بگین» مجددا دولت تشکیل داد و «آریل شارون» به عنوان وزیر دفاع انتخاب شد. افزایش درگیری‌ میان فلسطینی‌ها و اسرائیل نگرانی شارون را به همراه داشت و وزیر جنگ جدید اسرائیل تنها راه حل مقابله با کاتیوشاهای فلسطینی را بیرون کردن «سازمان آزادی بخش فلسطین» از لبنان می دانست. به همین جهت طی یک ماه نقشه‌ بزرگی طراحی کرد که نه تنها به بقای سازمان آزادی بخش فلسطین در لبنان خاتمه میداد بلکه منجر به تغییراتی در شکل منطقه می شد.

اسرائیل به بهانه تلاش برای ترور «شلومو آرگوف» سفیر اسرائیل در لندن، روز 6 ژوئن 1982 میلادی،  اولین تانک های خود را که ساخت انگلیس بود به همراه 100 هزار نیروی ویژه، نیروی هوایی، قایق ها و کشتی های جنگی وارد اراضی لبنان کرد و مدعی شد برای ایجاد کمربند امنیتی قصد دارد تنها 40 کیلومتر به سمت لبنان پیشروی کند.

اهداف اساسی این حمله گسترده انهدام ساختار نظامی سازمان آزادی ‌بخش فلسطین، تشکیل یک دولت لبنانی طرفدار اسرائیل، امضای توافقنامه عادی سازی با دولت لبنان و تضمین امنیت شهرک‌ها در شمال فلسطین اشغالی و اخراج نیروهای سوری از لبنان بود. در حقیقت هدف اعلام شده این عملیات دور کردن نیروهای فلسطینی تا فاصله 40 کیلومتری مرز لبنان و فلسطین بود. اما اسرائیلی‌ها اهداف پنهان دیگری را نیز درسر می‌پروراندند که شامل به کنترل در آوردن مناطق استراتژیک لبنان مانند «جبل باروک» که می‌تواند از فاصله 23 کیلومتری، دمشق را تهدید کند و این امکان را به اسرائیل می داد تا از ارتفاعات این منطقه کوهستانی، اراضی سوریه، ترکیه، عراق، اردن، مصر، «جبل‌الشیخ» و شمال دریاچه «قرعون» در «بقاع» غربی رصد کند.

این تهاجم، جرقه آغاز جنبش‌های مقاومت اسلامی، مردمی و ملی بود که به مقابله با نیروهای اشغالگر پرداخت و اسرائیل با مقاومت شدید و غیر منتظره مردمی در شهر ساحلی «خلده» در ورودی جنوبی بیروت مواجه شد. این مقاومت متشکل از سربازان سوری، جنبش امل و جوانان شیعه‌ای مانند «عماد مغنیه» و دوستانش بود. در این درگیری ها مقاومت توانست مقابل پیشروی ستون زرهی اسرائیل در مسیر ساحلی را بگیرد.

 روز 14 سپتامبر سال 1982 میلادی «بشیر جمیل» رئیس جمهور وقت لبنان به قتل رسید و دو روز بعد  قتل عام اردوگاه «صبرا و شاتیلا» توسط عوامل لبنانی رژیم صهیونیستی با پشتیبانی لجستیک و حمایت ارتش اسرائیل اتفاق افتاد. در این جنایت تاریخی که 48 ساعت طول کشید، بیش از هزار و پانصد زن، مرد و کودک لبنانی و فلسطینی قتل عام شدند.

مقاومت مردم لبنان، اسرائیل را مجبور کرد به اشغال 13 روزه بیروت پایان دهد و در روزهای 27 و 28 سپتامبر سال 1982 میلادی از بخش غربی بیروت عقب‌نشینی کند.

اشغالگران قدس در سال 1982 میلادی جنایات زیادی نظیر قتل عام در «صیدا» ، «الزهرانی» ، «الزراریه» ، «بئر العبد» و «الصنائع» مرتکب شدند که آمار کشته شدگان حدود 17تا 19 هزار نفر گزارش شده که فقط 376 نفر آنها نظامی بودند.

عملیات‌های نظامی مقاومت اسلامی که روزبه روز درحال گسترش  بود، همزمان با بمب‌گذاری‌هایی سفارت و پایگاه نیروی دریایی آمریکا «مارنیز» در بیروت باعث شد ارتش اسرائیل در سپتامبر 1983 مجبور به عقب نشینی  از حومه بیروت و منطقه «شوف» شود و در ماه فوریه 1985 از منطقه «صیا» و «زهرانی» خارج شود. به دنبال عملیات های پی در پی مقاومت، ارتش اسرائیل در ماه آوریل همان سال از مناطق «نبطیه»، «صور»، «بقاع»، «جبل‌الباروک»، «جزین» و بخشهای شرقی و مرکزی جنوب لبنان عقب‌نشنی کرد. بنا به اظهارات مقامات اسرائیلی، تلفات نیروهای نظامی این رژیم در عملیات «صلح برای الجلیل» 500 نفر اعلام شد.

این عملیات به دلیل مقاومت صورت گرفته و عقب نشینی نیروهای اشغالگرقدس، در 10 ژوئن 1985 با میانجیگری ایالات متحده به پایان رسید. در پایان قرار شد سازمان آزادی بخش فلسطین از لبنان خارج شود و در ازای آن اسرائیل متعهد به تامین امنیت پناهندگان فلسطینی و خروج از بیروت شد.

انتهای پیام/