استقلالی ها به دنبال مالکی پر پول / پرسپولیسی ها راضی از مالکیت بانک ملت

واگذاری سهام سرخابی ها به نهاد های دیگری جز وزارت ورزش پس از سال ها ظاهرا وارد فاز عملیاتی شده است. این واگذاری ها هر چند مورد قبول هوادران دو تیم نیست و نگرانی هایی را برای آن ها در پی داشته است. آن ها به دنبال مالکانی پر پول می گردند.

بالاخره و پس از سال‌ها، به نظر می‌رسد که کلاف سردرگم واگذاری دو باشگاه مطرح پایتخت به نهادهایی به جز وزارت ورزش و پایان داستان پرمشغله و پرحاشیه مالکیت مشترک، نزدیک است که البته این موضوع نیز به واسطه اجرای قوانین و ضوابط کنفدراسیون فوتبال آسیا بوده، چرا که در غیر این صورت سرخابی‌ها حق شرکت در فصل بعد مسابقات باشگاهی قاره را نداشتند.

طی ماه‌های اخیر، سناریوهای مختلفی برای واگذاری استقلال و پرسپولیس مطرح شده بود. از صندوق بازنشستگی کشوری، سازمان تأمین اجتماعی و صندوق بیمه روستاییان و عشایر گرفته تا هلدینگ خلیج فارس که نام این شرکت‌ها همگی پیرامون در اختیار گرفتن مالکیت استقلال و پرسپولیس مطرح شده بود که هیچکدام از آنها نیز به سرانجام نرسیدند.

در نهایت و در روزهای گذشته تصمیم بر آن شد که سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بانک‌ها واگذار شود. در این میان از بانک ملت به عنوان خریدار پرسپولیس و همچنین بانک تجارت به عنوان ارگانی که قرار است مالکیت استقلال را بر عهده بگیرد، نام برده شد. با این حال و همان‌طور که از قبل نیز پیش‌بینی می‌شد، واکنش‌های کاملاً متفاوتی در فضای هواداری بین دو تیم شکل گرفت که منجر به اعتراض آبی‌ها نسبت به این تصمیم‌گیری شده است.

در این بین هواداران باشگاه پرسپولیس در روزهای اخیر موضعی نسبت به خبر علاقه‌مندی بانک ملت به خرید سهام باشگاه محبوبشان نداشته و از این موضوع استقبال کرده‌اند. کمااینکه واگذاری این باشگاه به شرکتی با سرمایه بانک ملت هم اتفاق قابل قبولی برای آنها به نظر می‌رسد، اگرچه با انتشار اعتراض‌های اولیه، برخی واکنش‌ها از درون این نهاد مالی منتشر شده که بی‌میلی آنها را نسبت به کلیت این واگذاری نشان می‌دهد.

با این حال به نظر می‌رسد که روند واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بانک‌های تجارت و ملت نهایی شده و در ابتدا عاملیت پرسپولیس و سپس استقلال به این دو بانک سپرده شده تا ببینیم به مرور زمان آنها از این دو برند بزرگ باشگاهی ایران چه چیز تازه‌ای بسازند.

همان‌طور که قبلا هم گفته شده شاید اعتماد به اشخاص برای این واگذاری روش بهتری بود اما این اعتماد از سوی تصمیم‌گیران نسبت به اشخاص وجود ندارد.