امنیت شغلی فعالان صنعت غرفه سازی و جایگاه صنعت غرفه سازی ایران در جهان

صنعت غرفه‌سازی ایران با وجود برخورداری از طراحان خلاق و مجریان توانمند، همچنان در سطح جهانی جایگاه برجسته‌ای ندارد و عمدتاً به فعالیت‌های منطقه‌ای محدود مانده است. عواملی چون فقدان استانداردهای بین‌المللی، ضعف در برندینگ، نبود ساختارهای صنفی مقتدر و حضور کمرنگ در نمایشگاه‌های جهانی، از جمله دلایل اصلی عقب‌ماندگی این صنعت به شمار می‌روند. 

در مقابل، کشورهایی نظیر آلمان، ایتالیا و امارات متحده عربی با تکیه بر زیرساخت‌های حرفه‌ای و نظام‌های حمایتی منسجم، به‌عنوان پیشگامان صنعت غرفه‌سازی در جهان شناخته می‌شوند.

یکی از آسیب‌های جدی این صنعت در ایران، رواج طراحی رایگان و بدون قرارداد رسمی است. این رویه نادرست که زمانی به‌عنوان برگ برنده رقابتی مطرح بود، امروزه به عاملی برای هدررفت منابع انسانی، بی‌ارزش شدن خلاقیت و تضعیف شأن حرفه‌ای غرفه‌سازان تبدیل شده است. پایان دادن به این فرهنگ غلط و حرکت به‌سوی طراحی صرفاً در چارچوب قرارداد رسمی و با دریافت پیش‌پرداخت، نه‌تنها موجب صرفه‌جویی در زمان و انرژی طراحان و شرکت‌ها می‌شود، بلکه زمینه‌ساز ایجاد فضای رقابتی سالم بر پایه کیفیت و تعهد خواهد بود. معرفی حرفه‌ای توانمندی‌ها، نمونه‌کارها و سوابق معتبر، ابزار مؤثری برای جذب مشتریان واقعی و تمرکز بر پروژه‌های جدی و قابل اجراست.

در این میان، آموزش تخصصی برای سه ضلع اصلی صنعت نمایشگاهی"غرفه‌سازان، مشارکت‌کنندگان و برگزارکنندگان" نیازی حیاتی و تاکنون مغفول ‌مانده است. بسیاری از ناهماهنگی‌ها، سوءتفاهم‌ها و تضاد منافع موجود، ناشی از نبود آموزش‌های استاندارد و مدون در زمینه‌های فنی، حقوقی، اجرایی و تعاملات حرفه‌ای است. غرفه‌سازان نیازمند ارتقاء دانش در حوزه‌های طراحی، اجرا، مدیریت پروژه و حقوق صنفی هستند. مشارکت‌کنندگان باید با اصول انتخاب درست غرفه‌ساز، درک فرایند طراحی، تعهد به قرارداد و تعامل مؤثر با تیم اجرا آشنا شوند. برگزارکنندگان نیز باید به نقش کلیدی غرفه‌سازی در کیفیت نمایشگاه، لزوم زمان‌بندی واقع‌بینانه و تسهیل روند اجرایی واقف باشند.

متأسفانه در بسیاری از نمایشگاه‌هایی که توسط نهادهای دولتی برگزار می‌شوند، با وجود بودجه‌های کلان، کیفیت برگزاری با چالش‌هایی چون اطلاع‌رسانی دیرهنگام، نبود شفافیت در فرایندها، و دخالت روابط نفوذی در روند انتخاب و اجرای غرفه‌ها مواجه است.

در این راستا، نقش برگزارکنندگان در حمایت واقعی از غرفه‌سازان بسیار حیاتی است. آنان باید با ایجاد فرآیندهای شفاف، فرصت‌های برابر، حذف روابط غیررسمی و تدوین دستورالعمل‌های استاندارد، زمینه فعالیت عادلانه و حرفه‌ای را برای همه شرکت‌ها فراهم کنند. غرفه‌سازی صرفاً یک فعالیت اجرایی نیست، بلکه بخشی مهم از تجربه بازدیدکنندگان و تصویر برندها در نمایشگاه به‌شمار می‌آید. بی‌توجهی به وضعیت شغلی و حرفه‌ای غرفه‌سازان، افت کلی کیفیت نمایشگاه را در پی خواهد داشت.

توسعه دوره‌های آموزشی مشترک، تدوین راهنماهای عملیاتی، ایجاد انجمن‌های تخصصی و حمایت از صنف غرفه‌سازی، گام‌هایی مؤثر در مسیر ارتقاء این صنعت است. اکنون زمان آن فرا رسیده است که با هم‌افزایی، حرفه‌ای‌گرایی و مسئولیت‌پذیری جمعی، جایگاه واقعی غرفه‌سازی در ساختار نمایشگاهی کشور را بازتعریف کنیم و گامی بلند در جهت حضور مؤثر در عرصه جهانی برداریم.