نتیجه جنگ شکست بود یا پیروزی!؟

رژیم صهیونیستی طی هماهنگی کامل با ایالات متحده آمریکا؛ سحرگاه ۲۳ خرداد ماه ۱۴۰۴ با انجام ترورهای هدفمند؛ فرماندهان عالی رتبه نظامی و دانشمندان هسته‌ای ایران را طی عملیاتی به اسم حمله برق آسای به شهادت رساند و رسماً تجاوز به خاک جمهوری اسلامی ایران را اعلام نمود.

بر اساس گفته های ابتدایی خود صهیونیست ها برنامه ریزی صورت گرفته بر این اساس بود که بعد از ترورها و به طبع آن شوک حاصل از این شکست که منجر به از هم پاشیدگی جریان تصمیم گیر در بدنه فرماندهان نظامی و دولتی می شد؛ مرحله بعدی عملیات که بمباران مراکز هسته ای و موشکی ایران بود باعث می شد تا با نابودی این زیرساخت ها پایه های حکومت سست و با ورود میدانی عناصر داخلی رژیم و جریانات تجزیه طلب و شروع جنگ داخلی حکومت ایران به پایان برسد.

بر این اساس نهایت این جنگ و سرنگونی نظام اسلامی ایران دو هفته تخمین زده شده بود!

اما نشد آنکه می بایست می شد؟!

چه شد که حمله مستقیم دو کشور اتمی که یکی ابرقدرت دنیا محسوب می شود با همراهی هم پیمانان منطقه ای و خائنین داخلی آنان نه تنها ایران را از پا درنیاورد که باعث قدرتمندتر شدن ایران شد!
بله ایران قدرتمندتر شد !
نزدیکی ایرانیان به یک دیگر و همدلی و همراهی با نظام در مقابله با متجاوزان بزرگترین قدرت ایران بود.
مردم بزرگترین قدرت یک کشور هستند!
ایرانی ها از طیف های مختلف مردم و جریان های سیاسی مختلف و حتی اپوزسیون های خارج از کشور؛ رگ گردنشان برای ایران بیرون زد و یک صدا برای ایران فریاد زدند! واین یعنی تولید قدرت و همین قدرت منجر به عقب نشینی آمریکائی‌ها و صهیونیست ها شد .

برخلاف پیش بینی دشمن با حضور مردم در میدان؛ مزدوران داخلی آنها جرات حضور میدانی را پیدا نکردند و بمباران های رژیم کودک کش که منجر به شهادت کودکان و زنان بی گناه شد؛ نه تنها باعث وحشت مردم نشد بلکه آنان را به شدت انتقام ترغیب کرد و خواستار انتقام سهمگین از رژیم کودک کش شد.

و این دقیقا آن چیزی است که باید حفظ شود. یعنی: مردم!

 موشک و هسته ای از بین بروند با داشتن دانشمندان بی شمار ساخته می شوند اما مردم نباید از بین بروند، جمهوری اسلامی ایران، مردمی ایجاد شد و مردمی باید باقی بماند، دولت و مسئولان نظام نیز به پاس قدردانی از این مردم عزیز؛ باید بیشتر خدمتگزار این ملت شریف باشند. والسلام .