سرمربی تغییر کند، می مانم

گروه ورزش تیتر کوتاه – نسیم شیرازی: تیم ملی فوتسال زنان ایران با کسب مدال برنز رقابت های فوتسال جام ملت های آسیا جواز حضور در مسابقات جام جهانی فوتسال زنان که برای اولین بار در تاریخ فوتسال برگزار خواهد شد را به دست آورد ولی این در حالی بود که تیم ملی نه تنها نتوانست از دو دوره قهرمانی خود در آسیا دفاع کند بلکه با نمایش بازی هایی که در حد نام فوتسال زنان نبود انتقاد کارشناسان را هم در پی داشت تا اما و اگر درباره تصمیمات کادر فنی و البته عملکرد بازیکنانی که زمانی به نسل طلایی فوتسال زنان ایران شهرت داشتند، ایجاد شود. در همین رابطه سراغ دروازه بان جوان تیم ملی فوتسال ایران که با باشگاه خودش در لیگ کشور نیز قهرمان شد ولی این بار جواز حضور در جام ملت های آسیا را از سوی کادر فنی تیم ملی به دست نیاورد رفتیم تا نظر «زهرا لطف آبادی» را درباره شرایط فعلی تیم ملی و نبودن خودش در تیم بپرسیم. او که تا حد زیادی از اردوهای تیم ملی را همراهی کرده بود به یکباره از دو اردوی آخر خط خورد تا بازی ها را از قاب تلویزیون تماشا کند. در ادامه صحبت های زهرا لطف آبادی که زمانی در لیگ اسپانیا به عنوان لژیونر هم حضور داشت را خواهید خواند.

تیم ملی را در جام ملت های آسیا همراهی نکردی، دلیل خاصی داشت؟

بله متاسفانه نشد که همراه تیم ملی باشم، البته تا یکی دو اردو مانده به اعزام همراه تیم ملی بودم و تا جایی که می دانم هیچ مشکل فنی با سرمربی تیم نداشتم، سرم به کار خودم بود و تمام تلاشم را برای خدمت به تیم ملی کشورم انجام می دادم. هدف من ورزش و همراهی با تیم ملی و فوتسال ایران بود که به خاطرش از لیگ اسپانیا برگشتم تا اتفاقات خوبی در تیم ملی برایم رقم بخورد ولی متاسفانه انتظاری که داشتم پیش نرفت.

شنیده می شد با کادر فنی به مشکل خورده ای، آیا همین موضوع باعث خط خوردنت از تیم ملی شد؟

من هیچ مشکلی نداشتم و رو در رو احساس می کردم مشکلی هم با من وجود نداشته باشد. حالا دلیل این تصمیم گرفته شده را نمی دانم ولی همیشه به نظر سرمربی تیم احترام گذاشته ام و هیچ وقت دوست نداشتم و سعی کردم که در تصمیم کادر فنی دخالتی نکنم، این مدل نگاه من را تمام مربیانی که با آن ها کار کردم هم صد در صد تایید می کنند، تا جایی که هر کاری از دستم بر می آمد حتی اگر به ضرر خودم بود دریغ نمی کردم و کمک کننده بودم.

بسیاری از کارشناسان معتقد بودند جای تو در ترکیب تیم ملی فوتسال در جام ملت ها خالی بود.

کارشناسان همیشه از من و عملکردم تعریف کردند، طی این مدت هم به من لطف داشته و خیلی برای حضورم در تیم ملی تلاش کردند، این را می شنیدم و با خودم هم تماس می گرفتند، اما متاسفانه به خاطر حال خوبی که نداشتم خیلی نمی توانستم پاسخگو باشم، چون یک باره و در یک شب زحمت های ده ساله من بعد از این همه منتظر ماندن برای حضور در رقابت های آسیایی و تلاش بی اندازه ام از بین رفت و بخواهم واقع بینانه به این داستان نگاه کنم پشت پرده خیلی چیزها وجود دارد که اگر آدم های عاقل با دقت به آن نگاه کنند متوجه خیلی چیزها می شوند.

گفته می شد نقطه ضعف زهرا لطف آبادی استفاده از پاهایش درون دروازه است، این را می پذیری؟

ضعف در پا را نمی پذیرم، چرا که تیم ملی یک گلر نداشت، سه گلر داشت و اصلا نمی شود چنین چیزی را پذیرفت. شاید اگر در شرایط ملی یا باشگاهی رزومه بهتری داشتیم، با تجربه تر بودیم و بیشتر بها داده می شد صد در صد می توانستیم بیشتر خودمان را نشان دهیم.

برسیم به تیم ملی و بازی های نه چندان دلچسبی که داشت، با این حال سهمیه جام جهانی به دست آمد، این را نتیجه چه چیزی می دانی؟

به نظر من هر چیزی که در این تورنمنت وجود داشت از دانسته ها و تجربه های خود بازیکنان و همینطور مدیر فنی که به کادر اضافه شده، بود. آمدن مدیر فنی به تیم در آن تایمی که من حضور داشتم خیلی کمک کننده بود.

نیمکت نشینی بعضی از بازیکنان مانند سارا شیربیگی و فاطمه حسینی هم عجیب به نظر می رسید.

واقعا نشستن بازیکنانی مانند سارا شیربیگی که خانم گل دوره قبل آسیا و فاطمه حسینی که خانم گل لیگ امسال بود، روی نیمکت به هیچ وجه جالب نبود و همان طور که من در اوج آمادگی ام تمام تورنمنت را از خانه نظاره گر بودم فکر می کنم چنین بازیکنانی هم آنجا داشتند حس من را تجربه می کردند پس خیلی فکر نمی کنم فرقی بین اعزام نشدن من با اعزام شدن بعضی بازیکنان که فقط تماشا کردند باشد. از یک جایی بعضی از اعضای کادر فنی جدا شده بودند و مثلا ما مربی بدنساز نداشتیم و وقتی یک سری بازیکنان نتوانند از نظر فنی خودشان را به هر دلیلی بالا نگه دارند فکر می کنم تنها اتفاق مثبتی که باید بیفتد بالا نگه داشتن روحیه تیمی است که باید این اعتماد به نفس را به خانم ها شیربیگی و حسینی می دادند و در بازی ها از آن ها استفاده می کردند ت چنین اتفاق های تلخی پیش نیاید.

تیم ملی در بازی با تایلند نمایش عجیب و دلسردکننده ای داشت، این تاکتیک بباز و صعود کن بود؟

واقعا نمی توانم راجع به تاکتیک های تیم نظر بدهم چرا که خودم را در این جایگاه نمی بینم ولی همان اندازه که بچه ها آن جا استرس داشتند و می خواستند حداقل جزو سهمیه های جام جهانی باشند ما بچه های فوتسال هم همین را می خواستیم، من به شخصه برای تایمی که آن اتفاق های وحشتناک افتاد اصلا روزهای خوبی را نگذراندم، قهرمانی را از دست دادیم و استرسی که در بازی آخر داشتیم و باید چین را شکست می دادیم تا سهمیه بگیریم که خداراشکر هر چیزی که این میان بود اتفاق خوب گرفتن سهمیه افتاد و اگر نمی گرفتیم حسرت بزرگی در دل مان می ماند و این برای فوتسال ایران خیلی خیلی گران تمام می شد چرا که بچه ها نماینده های کل بچه های ما در فوتسال هستند و ما اگر قهرمان می شدیم اتفاق های فوق العاده ای می افتاد ولی خب حداقل این است که جام جهانی را از دست ندادیم و باز هم امید است که شرایط را در فوتسال بهتر کنیم.

قراردادهای فوتسال بهتر شده است و آیا جوابگوی نیاز ورزشکار حرفه ای این رشته هست؟

شرایط قراردادها نسبت به مردان تعریف آنچنانی ندارد، قراردادهای مردان از سه میلیارد به بالا معمولا شروع می شود ولی قراردادهای ما همچنان پایین است که این هم مد شده ۲۰ تا ۳۰ درصد قراردادها را نگیریم ولی امیدوارم این شرایط بهتر شود و اسپانسرهای بیشتری وارد فوتسال و به طور کلی ورزش زنان شوند تا اتفاق های خوب و حرفه ای برای ورزشکاران زن رقم بخورد.

قهرمان لیگ هم شدی، از شرایط باشگاه و دریافتی هایت راضی بودی؟

از باشگاه آبادان راضی بودم، برای دومین سال قهرمان شدیم و قراردادهای مان را هم به طور کامل گرفتیم ولی پاداش قهرمانی مان مانده که قولش را داده بودند ولی متاسفانه هنوز دریافت نکردیم و همچنان منتظر پرداخت آن هستیم.

برای جام جهانی باید خیلی چیزها تغییر کند و افرادی فرماندهی این تیم را برعهده بگیرند که با تجربه باشند و بازیکن ها بتوانند روی آن ها حساب کنند و بدانند با تلاش کردن می توانند به چیزی که می خواهند برسند

برای جام جهانی چه کاری برای نمایش بهتر و موفق در این آوردگاه می توان انجام داد؟

برای جام جهانی باید خیلی چیزها تغییر کند و افرادی فرماندهی این تیم را برعهده بگیرند که با تجربه باشند و بازیکن ها بتوانند روی آن ها حساب کنند و بدانند با تلاش کردن می توانند به چیزی که می خواهند برسند. چون همیشه گفته اند آدمی با تلاش به خواسته هایش می رسد، اتفاق های خوبی برای خودش می تواند رقم بزند و نیازی به دخالت بقیه نیست.

برای فصل بعد انتخابت لیگ ایران است یا به اسپانیا برمی گردی؟

فعلا برای فصل بعد هیچ تصمیمی نگرفتم چون تا شروع بازی ها مانده است و باید تاریخ شروع بازی ها گفته شود تا باشگاه ها اقدام به یارگیری کنند ولی من کارم را برای اسپانیا شروع کردم تا شاید بخواهم به آن لیگ برگردم. در صورتی تصمیم به ماندن می گیرم که سرمربی تیم ملی عوض شده باشد چرا که با اتفاقی که افتاده است فکر می کنم مسیر ما تقریبا روشن شده باشد.