آیا سوریه به جاده توسعه یا خط صلح خواهد رسید؟ / نقش مردم سوریه در سرنوشت کشورشان کجاست؟

محمد کاظم کاظمی ؛ خبرنگار حوزه بین الملل تیتر کوتاه نوشت: 

بمباران مواضع حکومت "جولانی" (نماینده ترکیه در سوریه) توسط رژیم صهیونیستی، در واقع هشداری به اردوغان است: "پایت را از گلیمت درازتر نکن". این نزاع نه ریشه‌ای قومی، قبیله‌ای یا مذهبی دارد، بلکه ناشی از زیاده‌خواهی‌های اقتصادی و تلاش برای تسلط بر نظم جدید غرب آسیاست. اکنون **سویدا** به کانون استراتژیک این منازعه تبدیل شده است.

ترکیه به هیچ‌وجه قادر به تحمل تجزیه سوریه نیست؛ چرا که خودمختاری سویدا به معنای:

1.   آغاز تجزیه سوریه

2.   اعلام خودمختاری کردها و علویان سوری

3.   تهدید امنیت ملی ترکیه و خنثی‌سازی نقشه‌های منطقه‌ای آنان  

از سوی دیگر، نزدیکی دروزی‌های سویدا به سرزمین‌های اشغالی و اشتراکات قومی با عرب‌های فلسطین، موضوعی نیست که رژیم صهیونیستی به سادگی از کنار آن بگذرد و اجازه دهد "کارت سویدا" - که می‌تواند آینده‌ای را رقم بزند که تسلط این رژیم بر دمشق را در پی داشته باشد - بی‌استفاده شود.

**سرنوشت امروز سوریه میان دو پروژه رقم می‌خورد:**  

- **جاده توسعه آنکارا** یا جاده (بازگشت امپراتوری عثمانی؟): مسیری از بندر فاو (خلیج فارس) آغاز می شود و از گذرگاه اوواکوی (ترکیه) وارد ترکیه و سپس به اروپا متصل می شود.  

*(به گفته اردوغان: "ترکیه نه‌تنها یک کشور ژئوپلیتیکی، بلکه به عنوان یک جزیره‌ اعتماد ژئو استراتژیک در منطقه مطرح است")*  

خط صلح/کریدور داوود (طرح رژیم صهیونیستی): اتصال جنوب و شرق سوریه از طریق محور تل‌آویو – جولان – سویدا – تنف  حسکه ، عراق و کرانه رود فرات. این طرح گامی به سوی تحقق آرمان ۸۰ ساله "از نیل تا فرات" است.

آینده مبهم:

 عقب‌نشینی سریع جولانی از مواضعش درباره سویدا و اعلام برائت، نشان‌دهنده هراس عمیق ترکیه از تجزیه سوریه است. آنان می‌کوشند با نشان‌دادن عدم مداخله دولت موقت در تحولات سویدا، خشم صهیونیست‌ها را مهار کنند تا مانع خودمختاری سویدا شوند. اما به نظر می‌رسد این "آتش‌بس رسانه‌ای" چیزی جز تسلیم نیست.

 سناریوی محتمل؟ 

خودمختاری دروزی‌های سویدا در نتیجه تجزیه سوریه که منجر به فصلی جدید از مصائب برای مردم سوریه در پی خواهد داشت .