بازگشت به روال عادی؛ نگاهی واقع‌بینانه به شرایط روز نمایشگاه ها

در روزهایی به سر می‌بریم که کشورمان از یک بحران جدی عبور کرده است. دوازده روز جنگ نابرابر و تحمیلی توسط رژیم صهیونیستی، نه فقط امنیت ملی که روح و روان جامعه را هدف گرفت. جان‌های عزیز و ارزشمندی را از دست دادیم، خانواده‌های زیادی داغدار شدند و ساختار روانی جامعه دچار تلاطم شد. در این میان، کسب‌وکارها نیز بی‌نصیب نماندند؛ از تعطیلی و توقف فعالیت‌ها تا آسیب‌های اقتصادی و روانی.

در چنین شرایطی، طبیعی است که انتظار بازگشت سریع به روال عادی، انتظاری نابه‌جاست—به‌ویژه در حوزه‌ای همچون نمایشگاه‌ها که اساس آن بر حضور مشارکت‌کنندگان، تبادل انرژی و انگیزه، و تعامل فعالانه ذی‌نفعان است.

ما به عنوان متولیان، برگزارکنندگان یا مدیران مراکز نمایشگاهی، نمی‌توانیم صرفاً از زاویه برنامه‌ریزی تقویمی به برگزاری نمایشگاه‌ها نگاه کنیم. باید بپذیریم که فضای کسب‌وکار هنوز در شرایط ناپایدار به سر می‌برند.

برخی شرکت‌ها حداقل دو هفته درگیر توقف فعالیت یا خسارت مستقیم بوده‌اند. وضعیت ناپایدار انرژی که از قبل هم گریبان‌گیر صنایع بوده، در تابستان پیش‌رو تشدید می‌شود. روحیه عمومی جامعه و کارکنان هنوز به ثبات لازم نرسیده است.

در این میان، هرگونه پافشاری برای اجرای برنامه‌ها صرفاً از روی تقویم، بدون درک شرایط فعلی، می‌تواند به مشارکت پایین‌تر، تجربه‌ای ناموفق‌تر و آسیب بیشتر منجر شود.

وظیفه ما نه فقط برگزاری، بلکه همراهی و همدلی است بازگشت به روال عادی، نیازمند یک گذار تدریجی، همراه با تسهیل‌گری، گفت‌وگو با مشارکت‌کنندگان، و طراحی برنامه‌های پشتیبان برای بازگرداندن اعتماد و انگیزه است.

اگر هدف ما بازسازی صنعت نمایشگاهی است، باید از دل بحران، مسیری برای همدلی، هم‌افزایی و رشد دوباره ترسیم کنیم. این مسیر با درک متقابل، نه با فشار و توقع شکل می‌گیرد.