با قوانین انتخابات در دنیا آشنا شوید

در این گزارش نگاهی به نحوه برگزاری و قوانین انتخابات ریاست جمهوری در برخی کشورهای جهان داریم. تمام اطلاعات از مطالعه داده‌های سازمان‌های مختلف به‌دست می‌آید که بر دموکراسی، انتخابات و یکپارچگی در انتخابات تمرکز دارند. محتوای این گزارش بر اساس آمارها و اطلاعات جمع آوری شده توسط IDEA یک سازمان بین دولتی (IGO) با مأموریت حمایت از دموکراسی پایدار در سراسر جهان، ACE Electoral Knowledge Network بزرگترین انجمن آنلاین و مخزن دانش انتخاباتی در جهان و EIP (The Electoral Integrity Project) که پروژه‌ای در کالج نظامی سلطنتی کانادا و دانشگاه آنگلیا شرقی انگلستان با هدف توسعه توانایی‌ها و دانش انتخابات، دموکراسی و مقابله با استبداد، گرد آوری شده است.

الزام یا اجبار در انتخابات

در بیش از نیمی از کشورهای جهان، برای موضوع انتخابات به ویژه انتخابات ریاست جمهوری، افراد ملزم به ثبت نام به عنوان رای دهنده هستند. این بدان معناست که در ۱۲۲ کشور از ۲۲۶ کشور و منطقه، شهروندان باید برای رای دادن ثبت نام کنند. در برخی نقاط مانند آرژانتین، شیلی، مجارستان، اسرائیل، هلند و غیره، ثبت نام به صورت خودکار با استفاده از اطلاعات دولتی انجام می‌شود. در مناطق و کشورهای دیگر، افرادی که شرایط لازم را دارند باید خودشان ثبت نام کنند. شرکت در انتخابات در بیشتر کشورهای اروپایی اجباری است. در برخی از کشورها مانند نیوزلند، تونگا و بریتانیا، عدم ثبت نام می‌تواند منجر به جریمه شود.

۹۰ کشور و منطقه در جهان وجود دارند که شروط قانونی و اجباری را برای ثبت نام همه افراد واجد شرایط برای رای دادن تعیین نمی‌کنند. در هند، که بزرگترین دموکراسی جهان است، و مغولستان، فهرست رأی‌دهندگان به‌طور خودکار از طریق جمع‌آوری داده‌های سرشماری تهیه می‌شود، با این حال ثبت نام اجباری نیست. در اتریش، قبلاً ثبت نام رأی‌دهندگان و رأی دادن حداقل در یک استان تا سال ۲۰۰۴ اجباری بود، اما امروزه هیچ الزامی برای ثبت نام یا رأی‌دهی در انتخابات این کشور وجود ندارد. در ایالات متحده، رای دادن برای انتخابات اجباری نیست، با این حال تقریباً در تمام ایالات و قلمروهای آن، ثبت نام برای رأی‌دهی ضروری است (البته داکوتای شمالی این الزام را ندارد).

قانون حداقل سن افراد برای شرکت در انتخابات

حداقل سن افراد در بیشتر کشورهای جهان برای رای دادن به نامزدهای انتخاباتی باید ۱۸ سال باشد. ایالات متحده در این زمینه با بیشتر کشورهای دیگر همسو است. از ۲۳۷ کشور و منطقه‌ای که شبکه دانش انتخاباتی ACE داده‌های آنها را در اختیار دارد، ۲۰۵ کشور دارای شرط حداقل سن رای دادن ۱۸ سال هستند. تنها ۱۲ کشور یا منطقه به افراد کمتر از ۱۸ سال اجازه می‌دهند تا در انتخابات ملی رای دهند. در سراسر جهان، حداقل سن رای دادن برای انتخابات ملی ۱۶ سال است، از جمله در آرژانتین، اتریش و برزیل. بالاترین میزان در امارات متحده عربی است که شهروندان آن باید ۲۵ سال داشته باشند. در ایتالیا، سن رأی گیری تقسیمی وجود دارد، به این معنا که حداقل سن رأی دادن برای مجلس ۱۸ سال است، در حالی که رأی دهندگان برای رأی دادن در انتخابات سنا باید حداقل ۲۵ سال داشته باشند.

تنوع روش‌های رای گیری در انتخابات کشورها

قبل از شیوع ویروس کرونا، حدود یک چهارم کشورها در انتخابات ملی خود از رای پستی استفاده می‌کردند. از ۱۶۶ کشور با داده‌های موجود، ۴۰ کشور در آخرین انتخابات ملی خود از برگه‌های رای پستی استفاده کردند. رای گیری پستی معمولا در اروپا، امریکای شمالی و برخی از کشورهای آسیایی-اقیانوسیه مانند هند، اندونزی، کره جنوبی و سریلانکا استفاده شده است. با این حال، کشورهای افریقایی و کارائیب و همچنین هیچ کشور خاورمیانه یا امریکای لاتین نیز چنین رای گیری پستی نداشتند.

رای دادن از طریق برگه‌های کاغذی رایج‌ترین روش در انتخابات است. در بیشتر ۲۲۷ کشور و منطقه مورد بررسی توسط شبکه دانش انتخاباتی ACE، آرا با علامت‌گذاری برگه‌های رای به صورت دستی انجام می‌شود. این کار را می‌توان با قرار دادن X، ضربدر یا تیک بر روی برگه رای کاغذی که همه نامزدها یا احزاب را فهرست می‌کند، انجام داد. با این حال، در چند کشور مانند اسرائیل و مالی، رای دهندگان یک برگه رای خاص را به نمایندگی از یک حزب سیاسی انتخاب می‌کنند، آن را در یک پاکت قرار می‌دهند و سپس پاکت مهر و موم شده را در صندوق رای می‌گذارند.

برخی کشورها برای رای گیری از ترکیبی از روش‌ها استفاده می‌کنند. علاوه بر برگه‌های رای کاغذی، در حدود ۱۰ درصد از کشورها و سرزمین هایی که داده‌های مربوط به آنها در دسترس است، از دستگاه‌های رای گیری الکترونیکی استفاده می‌کنند. ماشین‌های رای گیری الکترونیکی در برخی از کشورهای بزرگ مانند هند و ایالات متحده و همچنین در کشورهای کوچکتر مانند سنگاپور استفاده می‌شود. در ارمنستان، کانادا، استونی و سوئیس، مردم به صورت اینترنتی رای می‌دهند. اما در گامبیا (در کشور سنگال)، اخیراً انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد که در آن مردم برای رای دادن، تیله هایی را در طبل‌ها قرار دادند. این سیستم در دهه ۱۹۶۰ ایجاد شد زیرا بسیاری از مردم گامبیا سواد خواندن و نوشتن نداشتند.

شرایط شرکت در انتخابات برای رای دهندگان خارجی

اکثر کشورها و مناطق به رای دهندگان خارج از کشور هم اجازه شرکت در انتخابات را می‌دهند. در ایالات متحده و ۱۵۱ کشور دیگر، مردم می‌توانند از خارج از کشور در انتخابات ملی، انتخابات پارلمان اروپا و انتخابات ریاست جمهوری رأی دهند. فقط در تعداد کمی از کشورها، اجازه شرکت در انتخابات محلی به افراد خارج کشور داده می‌شود. بیشتر کشورهای اتحادیه اروپا (۲۳ از ۲۷) به شهروندان خارج از کشور نیز اجازه می‌دهند در انتخابات پارلمان اروپا رای دهند. در سراسر جهان، ۵۵ کشور و منطقه اجازه هیچ رای گیری از خارج کشور را نمی‌دهند. بسیاری از این کشورها در امریکای لاتین، جنوب صحرای افریقا و منطقه آسیا و اقیانوسیه قرار دارند.