اختصاصی تیتر کوتاه؛

۱۳ اشتباه مدیریتی که رئیس جدید نمایشگاه تهران نباید تکرار کند

مدیران جدید بیشتر از اینکه طرح و برنامه برای رفع مشکلات بدهند، دنبال رو کردن دست دزدان خیالی در بدنه کارمندان دولت بودند!

۱۳ اشتباه مدیریتی که رئیس جدید نمایشگاه تهران نباید تکرار کند

هومن رازدار در نیمه دی ماه سال ۱۴۰۰ با حکم وزیر صمت دولت سیزدهم جایگزین حسن زمانی شد. مدیریت روابط عمومی برنامه تلویزیونی«خندوانه» و فعالیت به عنوان مشاور رسانه ای برخی دیگر از برنامه های رسانه ملی، مهم‌ترین بخش کارنامه و سابقه رازدار قبل از نشستن بر صندلی مدیرعاملی شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی تهران بود.

همین نکته در روزهای آغازین فعالیت او در نمایشگاه تهران موجب بروز نگرانی میان فعالان، متخصصان و دلسوزان این صنعت شد. با بررسی عملکرد پانزده ماهه رازدار البته مشخص شد که این نگرانی، بی مورد نبوده و عملکرد بحث‌برانگیز وی صدای اکثر فعالان و کارشناسان خبره این حوزه را در آورد.

در دوران مدیریت او فرصت های زیادی در شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی از دست رفت و تصمیماتی گرفته شد که دود آن مستقیم در چشم بخش خصوصی و نهایتا حوزه تجارت خارجی کشور رفت. به بهانه روی کار آمدن مدیرعامل جدید شرکت سهامی نمایشگاه‌ها که گفته می‌شود با فضای رویدادهای نمایشگاهی نیز غریبه نیست، برخی اشتباهات مهم رازدار را یادآوری می‌کنیم. شاید مدیر جدید اهل مطالعه بود و خواند و البته درس گرفت:

۱ - منزوی کردن مدیران کارآمد و متخصصان نمایشگاهی

در ماه های ابتدایی مدیریت رازدار، طی تصمیمی شتاب‌زده، اکثر مدیران و متخصصان این صنعت از حوزه تخصصی‌شان منفک شده و افراد دیگری که اغلب آنها اصلا کارمند نمایشگاه نبودند، جاگیزین شدند. افراد جدید بیشتر در حوزه فرهنگی فعال بودند و بی تردید هیچ شناختی از فعالیت های اقتصادی و تجاری کشور نداشتند. برخی مدیران جدید هم البته بیشتر از اینکه طرح و برنامه برای رفع مشکلات بدهند، دنبال رو کردن دست دزدان خیالی در بدنه کارمندان دولت بودند!

۲ - چسباندن برچسب به بخش خصوصی

شرایط برای بخش خصوصی همیشه سخت بود اما در دوره ۱۵ ماهه اخیر غیرقابل تحمل شد. به گواه برگزارکنندگان و غرفه سازان، مدیران نمایشگاه بارها و بارها به بخش خصوصی تهمت زدند و آنها را دلال و کاسب خطاب کردند. در واقع مدیران چراغ قوه به دست، برای پیدا کردن دزدهای خیالی از بدنه دولت به زحمت‌کشان بخش خصوصی رسیدند و از آنها درباره نحوه درآمد و تجارت سوال و جواب کردند.

۳- رفیق بازی!

برگزاری رویدادهایی که بخش خصوصی برای به ثمر رسیدن آنها تلاش وافری کرده بود، به کسانی واگذار شد که سررشته خاصی در این حوزه نداشتند. یکی از نگرانی های بسیار شدید برگزارکنندگان همواره این بود که مجوز آنها بعد از سال‌ها زحمت و ممارست از آنها گرفته شده و به آماتورها داده شود.

۴ - نگاه از بالا به پایین

رازدار ارتباط با مشتریان و ارباب رجوع را بلد نبود. با پیمان‌کاران نمایشگاه دستوری صحبت می‌کرد و افراد محترم و با سابقه را بعضا تا یک ساعت پشت درب اتاقش نگه می‌داشت. برخی افراد در بدنه شرکت سهامی، علت عصبانیت مدیران وزارت نفت و تصمیم آنها برای رفتن به شهرآفتاب را هم همین نگاه‌های از بالا به پایین عنوان می‌کنند.

۵- سکوت در برابر بی‌عدالتی‌ها

بی عدالتی در فضای نمایشگاهی کشور همواره وجود داشته اما در دوره اخیر به شدت افزایش یافت. فضای رانت در این صنعت به واسطه ناآگهی مدیران تصمیم ‌گیر و آگاه بودن برخی دیگر که بلد بودند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند، تشدید شد. نکته قابل توجه این که آقای مدیر عامل هیچ واکنشی به این فضای پر تبعیض نداشت.

۶ - بی‌توجهی به وب‌سایت شرکت سهامی

در سال ۱۴۰۱ وب سایت شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی تهران و صفحات موجود در شبکه های اجتماعی این نمایشگاه تقریبا به باد فراموشی سپرده شدند. حتی در مدت زمان یاد شده مشاهده شد که وب سایت این مجموعه به دلیل تمدید نکردن دامنه سایت چند وقت از دسترس خارج شد و هیچ کدام از مدیران متوجه این موضوع نشدند.

۷- برخورد قهری و سرکوب منتقدان

منتقدان را عموما دلسوزان عرصه های مختلف می دانند. اما در ماه‌های اخیر انگار کسی اعتقادی به این جمله نداشت و با تمام منتقدان به صورت قهری برخورد شد. کار به جایی رسید که افراد متخصص، درد را می‌دیدند و درمان هم داشتند اما جرات انتقاد نه!

۸ - بی توجهی به رسانه‌های تخصصی نمایشگاه

تعداد رسانه هایی که به صورت تخصصی در حوزه این صنعت فعالیت دارند به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسد؛ با این حال رازدار هیچ گاه آنها را به رسمیت نشناخت و حاضر نشد نقطه نظر آنها در خصوص راهکارهای بهبود شرایط صنعت نمایشگاهی کشور را بشنود. او حتی برخورد مناسبی نیز با خبرنگاران تخصصی این حوزه نداشت و حتی در یک مورد مشاهده شد که رازدار با صدای بلند با خبرنگاران حوزه برخورد کرد. مردی که خودش رسانه‌ای بود…

۹ - اتکا به آزمون و خطا

برخی اشتباهات مدیرتی اخیر، تکراری و برای سال‌های بسیار دور بودند و ارتکاب آنها در سال ۱۴۰۱ واقعا دور از ذهن بود. مثلا منزوی کردن مدیران متخصص، بی توجهی به موضوع مجوزها، جانمایی های دل‌بخواهی یا جابجایی تاریخ برگزاری رویدادها در دقیقه ۹۰ و از همه مهم‌تر سکوت دربرابر ساعت برگزاری رویدادها که عملا باعث کاهش مخاطب نمایشگاهی شده بود، از مواردی بودند که ابدا انتظار نمی‌رفت دوباره شاهد آنها باشیم.

۱۰- از دست دادن فرصت طلایی اکسپو

گرچه برخی حسن زمانی (مدیرعامل قبلی) را عامل ناکامی ایران در اکسپو ۲۰۲۰ دوبی می دانند اما نباید از غفلت تیم فعلی در این خصوص نیز عبور کرد. از زمان روی کار آمدن رازدار تا پایان اکسپوی دوبی حدود ۳ ماه فرصت بود. با این حال در این مدت زمان هیچ تغییر مثبتی در روند فعالیت پاویون ایران دیده نشد. مراسم روز ملی ایران در اکسپوی دوبی که همزمان با مدیریت رازدار به عنوان کمیسر ژنرال ایران در اکسپو ۲۰۲۰ در سکوت خبری برگزار شد و موضوع اعزام خبرنگاران نیز متوقف شد.

۱۱ - علنی کردن اختلافات درونی

در طول فعالیت هیئت مدیره نمایشگاه همواره عدم هماهنگی مدیرعامل و رییس هیئت مدیره نقل محافل و اتاق های پرسنل شرکت سهامی نمایشگاه ها بوده است. هیئت مدیره آنقدری حرفه ای نبود که حتی بتواند چالش های درون گروهی خودش را هم بی سر و صدا حل کند.

۱۲- پذیرش جابجایی‌های مخرب فیزیکی

سالیان سال دفتر مدیرعامل و کارکنان شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی تهران در ساختمان سازمان توسعه تجارت قرار داشت. این ساختمان محل مناسبی برای مراجعه ارباب رجوعان به این شرکت بود. با اینکه مدیران قبلی سازمان توسعه تجارت بارها خواسته بودند که محل این شرکت را جابجا کنند اما به موفقیت نرسیده بودند. با این حال رازدار این قافیه را باخت و بالاخره محل شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی تهران از ساختمان سازمان توسعه تجارت به سالن میلاد نمایشگاه انتقال یافت.

۱۳ -انفعال در فضای رقابت با مجموعه‌های هم صنف

در دوره مدیریت اخیر، از شهر آفتاب به عنوان یکی از مراکز نمایشگاهی مهم تهران یاد شد و تاکید بر این بود که همه نمایشگاه‌ها باید به آنجا منتقل شود! فارغ از اینکه این نگاه درست است یا نادرست، همواره این پرسش مطرح بود که چرا مدیرعامل یک مجموعه روی هویت محل کار خودش آنقدری غیرت ندارد که حداقل درباره تعطیل شدنش اینقدر راحت صحبت نکند.

نهایتا مهلک ترین ضربه را نمایشگاه تهران وقتی خورد که وزارت نفت پس از ۲۶ دوره حضور در خیابان سئول، قرارداد برگزاری بیست و هفتمین دوره نمایشگاه بین المللی نفت را با مدیرعامل نمایشگاه شهر آفتاب امضا کرد. و اینجا نقطه پایان برای آقای خندوانه بود.

دیگران می‌خوانند
اینستاگرام تیتر کوتاه

نظر شما

اخبار
اخبار
پیشنهاد سردبیر