تعرفه های ترامپ قرارداد شرکت ها را زیر و رو کرد

به گزارش تیتر کوتاه - پیرامون وضعیت تعرفه‌های سنگین تجاری از سوی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور وقت ایالات متحده آمریکا، و افزایش نوسانات در بازارهای جهانی، بانکداران و شرکت‌های سرمایه‌گذاری برای نهایی‌سازی قراردادهای ادغام و تملک، به روش‌هایی خلاقانه متوسل شده‌اند. این رویکردها شامل تغییر ساختار مالی، افزودن بندهای محافظتی و پرداخت‌های مرحله‌ای است که به کاهش ریسک و افزایش انعطاف‌پذیری در اجرای قراردادها کمک می‌کند.

در یکی از نمونه‌های بارز این تغییر رویکرد، شرکت سرمایه‌گذاری خصوصی «سیلور لیک پارتنرز» از سیلیکون‌ولی و شرکت فناوری «اینتل» تصمیم گرفتند به قرارداد خرید اکثریت سهام واحد تراشه‌های قابل برنامه‌ریزی اینتل، موسوم به «آلترا»، بندی جدید اضافه کنند. بر اساس این بند که نتیجه مذاکراتی فشرده و یک‌هفته‌ای بود، پرداخت یک‌سوم از مبلغ ۴.۴۶ میلیارد دلاری این معامله به تعویق افتاده است.

به نقل از رویترز، در شرایطی که رکود بازار و فضای نامطمئن ناشی از جنگ تعرفه‌ای، چشم‌انداز اقتصادی را تیره کرده است، شرکت‌ها ناگزیر شده‌اند برای نهایی‌سازی قراردادهای خود، از روش‌های غیرسنتی استفاده کنند. از جمله این موارد، می‌توان به تصاحب برند مد ایتالیایی «ورساچه» توسط گروه «پرادا» اشاره کرد که هفته گذشته و پس از ماه‌ها مذاکره اعلام شد.

تحلیل داده‌های شرکت دیالوژیک نشان می‌دهد که اگرچه ارزش معاملات جهانی ادغام و تملک در سه‌ماهه نخست سال جاری با رشد ۱۲.۶ درصدی به ۹۸۴.۳۸ میلیارد دلار رسید، اما از ابتدای فصل دوم سال، این روند به‌طور محسوسی کاهش یافته است. تنها در نیمه اول ماه آوریل، ارزش این معاملات نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۹ درصد کاهش یافته و به ۹۸ میلیارد دلار رسیده است؛ آماری که از ضعیف‌ترین شروع‌های فصل دوم از زمان همه‌گیری کرونا در سال ۲۰۲۰ تاکنون محسوب می‌شود.

هانس د کویپر، مدیرعامل شرکت بیمه بین‌المللی «آژئاس» اظهار داشت که تیم او برای تصمیم‌گیری درباره خرید شرکت بیمه خانگی «ایشور» از شرکت «بین کپیتال» به مبلغ ۱.۳ میلیارد پوند، سناریوهای مختلف اقتصادی را مورد بررسی قرار داده است. وی تاکید کرد: «ما در دورانی بسیار پرتنش و ناپایدار زندگی می‌کنیم.»

الکس هکر، معاون ارشد بخش جهانی ادغام و تملک بانک دویچه، نیز در گفت‌وگویی خاطرنشان کرد که بسیاری از شرکت‌ها در حال بازبینی در قراردادهای خود هستند و در برخی موارد، با الگو گرفتن از بحران مالی سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، به سمت توافق‌هایی با پرداخت‌های مشروط، تدریجی یا دارای حقوق ارزش‌گذاری متغیر حرکت می‌کنند.

برای نمونه، شرکت «گلوبال پیمنتس» که در آستانه نهایی‌سازی قراردادی سه‌جانبه به ارزش ۲۴.۳ میلیارد دلار برای خرید رقیب خود بود، پس از اعلام تعرفه‌های جدید از سوی ترامپ در ۲ آوریل — که وی آن را «روز رهایی» خواند — با سقوط ۱۵ درصدی ارزش سهام خود در عرض دو روز مواجه شد. مدیران این شرکت مجبور شدند برای حفظ شرایط توافق، قیمت سهام مبنا را به سطح پیش از این کاهش‌ها برگردانند تا بتوانند بخش سهامی معامله را تأمین مالی کنند.

در مورد سیلور لیک نیز، به‌جای کاهش مبلغ قرارداد، تصمیم گرفته شد که یک میلیارد دلار از مبلغ خرید به شکل دو قسط در سال‌های آینده پرداخت شود: ۵۰۰ میلیون دلار در پایان سال آینده و باقی‌مانده در پایان سال ۲۰۲۷. این ساختار مالی نه‌تنها از منظر سیلور لیک منطقی است — چرا که بازده داخلی سرمایه‌گذاری را افزایش می‌دهد — بلکه برای اینتل نیز رضایت‌بخش است، چرا که تغییری در سهم آن از قرارداد ایجاد نمی‌کند.

بر اساس مفاد توافق، اگر بازار تا پایان سال جاری به وضعیت پیش از «روز رهایی» بازگردد — به‌ویژه با توجه به شاخص نیمه‌هادی فیلادلفیا (SOX) — نخستین بخش از مبلغ معوقه پیش از موعد پرداخت خواهد شد.

برخی از قراردادهای اعلام‌شده اخیر، نظیر توافق ۱.۳۸ میلیارد دلاری پرادا برای خرید ورساچه، از مدت‌ها پیش در حال بررسی بوده‌اند و از منظر راهبردی منطقی به نظر می‌رسند. این مذاکرات از نوامبر گذشته آغاز شده بود، زمانی که نهادهای ناظر در آمریکا، ادغام کاپری (مالک ورساچه) با شرکت تیپستری (مالک برندهای کوچ و کیت اسپید) را مسدود کردند.

هکر در پایان تاکید کرد: «اگر یک معامله از نظر راهبردی معنادار باشد و منابع مالی آن به‌خوبی تأمین شده باشد، حتی در شرایط سخت هم باید به دنبال انجام آن بود.»