مهمترین وظایف مدیرعامل نمایشگاه تهران در دولت پزشکیان

«فینیقی‌ها» نخستین نمایشگاه‌ها را در ۲۸۰۰ سال پیش از میلاد برپا کردند. اولین نمایشگاه جهانی به شکل امروزی در سال ۱۸۵۱ میلادی نمایشگاهی با عنوان "نمایشگاه بین المللی کالاهای ملل جهان" برپا شد که ایران هم به دستور میرزا تقی خان امیرکبیر در این رویداد جهانی حضور داشته است. صنعت نمایشگاهی با سرعت در حال تحول بود و در سال ۱۹۲۵ میلادی اتحادیه نمایشگاه‌های بین‌المللی (UFI) پایه گذاری شد. امروز نمایشگاه‌های بین‌المللی شاخص‌های استاندارد و تخصصی خود را دارد.

متاسفانه محدودیت‌ها و تحریم‌های ایجاد شده برای کشورمان؛ سطح شاخص‌های بین المللی مربوط به برگزاری رویدادها را به حداقل رساند. روندی که از سال ۱۳۹۷ به بعد شدت گرفت و تا امروز نیز ادامه پیدا کرد.

این روزها اما امید داریم در دولت چهاردهم سطح کیفی و بین المللی نمایشگاه‌های ایران ارتقا یابد و شاهد حضور مشارکت کنندگان و بازدیدکنندگان خارجی در نمایشگاه‌های بین‌المللی باشیم. در تمام سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی، اکنون بحث اصلی انتخاب گزینه‌های پیشنهادی جهت سکانداری و مدیریت ارشد آن سازمان است و نمایشگاه تهران هم از این قاعده مستثنی نیست.

اما مدیران صنعت نمایشگاهی پایتخت در این چندسال چه چیزهایی را در فهرست مدیریتی خود نادیده گرفتند که وضعیت نسبت پایدار این صنعت را متزلزل کرد؟ در ادامه برخی از این موارد را مرور می کنیم و البته امیدوار هستیم مدیرعامل شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی جمهوری اسلامی ایران در دولت پزشکیان آنها را رعایت کند.

نکته اول: کمتر سازمانی در ایران بهره‌ گیری از تجربیات نخبگان و پیشکسوتان سازمان را در دستور کار خود دارد. اقدامی که کشور آلمان به خصوص در صنعت نمایشگاهی از این ظرفیت به درستی بهره می برد. البته نباید فراموش کنیم که در زمان سکانداری دکتر اسفهبدی شورایی به عنوان شورای مشاوران تشکیل شد و از تجربیات برخی افراد خبره نظیر خانواده بزرگ پارسا، دکتر مدرس، دکتر ناصر بزرگمهر و... استفاده شد.

به نظر می رسد در این مقطع باز هم به چنین فضایی نیاز داریم. علاوه بر افراد یاد شده چهره هایی چون مجتبی خسروتاج، سید مصطفی هاشمی طبا و حسین اسفهبدی با توجه به تجربیات ارزنده خود در صنعت نمایشگاهی می توانند اعضای این شورای ارزشمند را تشکیل بدهند.

نکته دوم: در سه - چهار سال اخیر سکانداران نمایشگاه تهران روندی را پیش گرفتند که بر اساس آن مدیران و کارشناسان خبره شرکت سهامی به مهاجرت و بعضا عزلت نشینی دچار شدند.  سرمایه های انسانی نمایشگاه تهران با وجود دارا بودن تجربیات ارزشمند با نیروهایی کم تجربه و سفارشی از نهادهای بیرونی جایگزین شدند. به امید اینکه در دولت وفاق ملی این تجربه تلخ تکرار نشود و شاهد به کارگیری هیچ مدیری از سازمان های بیرونی نباشیم.

نکته سوم: دعواهای مدیریتی میان دو مجموعه دولتی یعنی شرکت سهامی نمایشگاه ها و سازمان توسعه تجارت در طول دو دهه اخیر همواره برقرار بوده است. این روزها اما باید به فکر یکپارچه سازی ظرفیت ها بود. تعامل موثر و سازنده نمایشگاه تهران با سازمان توسعه تجارت ایران، انجمن‌های تخصصی و مراکز نمایشگاهی استانی می تواند از جمله مواردی باشد که بیش از گذشته مورد توجه و عمل قرار گیرد. این امر به طور حتم، ثبات در تقویم نمایشگاهی و صدور مجوزهای طولانی مدت را در پی خواهد داشت.

نکته چهارم: گرفتن تصمیمات جدید ممنوع! در دولت وفاق ملی این مزیت و بستر را می توان مهیا کرد که از مطالعات گذشته جهت بهسازی و هوشمندسازی مراکز نمایشگاهی به خصوص نمایشگاه تهران بهره برد. طرح های کاربردی بسیاری روی زمین مانده و پروژه های مهمی در حال خاک خوردن است. مدیرعامل جدید بدون وقت کشی باید برای فعال کردن همین موارد قدم بردارد.  اقدامی قابل توجه که شرکت نمایشگاه های بین المللی استان اصفهان در چند سال گذشته رقم زد و البته نتایج خوبی هم دریافت کرد.

تعامل بیشتر با پیمانکاران و مجریان نمایشگاهی، ارتباط موثر با رسانه‌ها به خصوص رسانه‌های تخصصی نمایشگاهی، دوری از جانمایی و جابجایی تاریخ برگزاری رویدادها ،توجه و اهتمام مضاعف نسبت به اکسپوی ۲۰۲۵ ژاپن، تعامل با فرصت‌ها و مزیت‌های مراکز استانی و اتحادیه‌های مرتبط از جمله دیگر مواردی است که باید در این مرکز نمایشگاهی مود توجه باشد تا به امید خدا شرایط بهتری را برای همه فعالان نمایشگاهی شاهد باشیم.

امید داریم با برطرف شدن و رفع محدودیت‌های فعلی، سکان این مرکز بین المللی توسط نخبگان و اهالی این صنعت در دوره جدید راهبری شود تا مجددا شاهد پویایی و بالندگی این مرکز بین المللی باشیم.